To informacja o wysokości dochodu (przychodu), uzyskanego w Polsce przez osoby, które w naszym kraju nie mają miejsca zamieszkania.
Druk IFT dotyczy tylko pracowników zatrudnionych na umowy inne niż umowa o pracę. Etatowi pracownicy powinni otrzymać od swoich pracodawców PIT-11.
Umowa zlecenie lub o dzieło, zawarte z nierezydentem podatkowym objęte są zryczałtowanym 20% podatkiem od przychodów. Co istotne, od przychodów z tego rodzaju umów nie ma możliwości odjęcia kosztów uzyskania przychodu. Nierezydenci zatrudnieni na podstawie umów cywilnoprawnych nie mogą skorzystać również z ze zwolnienia z PIT dla młodych.
W tym całym temacie najważniejsze jest nie to, że zatrudniony jest obcokrajowcem, ale kluczowe są pojęcia nierezydent i miejsce zamieszkania. Bo można być zatrudnionym w Polsce obcokrajowcem, ale mieć polską rezydenturę i wtedy kwestia IFT nie będzie w ogóle dotyczyła takiego pracownika.
Jeżeli pracownik przedstawi certyfikat rezydencji innego kraju, uznawany jest za nierezydenta i rozliczany jest zgodnie z art. 29 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku dochodowym, tj. stawką 20%. Po zakończeniu roku podatkowego, pracodawca wystawi dokument IFT-1R a pracownik rozliczy się z podatku w kraju, którego jest rezydentem.
Sytuacja nieco się komplikuje, jeżeli zagraniczny pracownik nie ma certyfikatu rezydencji w innym kraju. Wtedy zasady rozliczania zależą od czasu, kiedy przebywa on na terenie Polski.
Pobyt krótszy niż 183 dni w roku – zleceniodawca pobierze od pracownika podatek dochodowy w wysokości 20% przychodu. Następnie, po zakończeniu roku podatkowego, płatnik musi sporządzić i przesłać do urzędu skarbowego zbiorczą deklarację roczną PIT-8AR i informację IFT-1R.
Pobyt dłuższy niż 183 dni w roku – za pierwsze 183 dni pracownik płaci zryczałtowany podatek 20%. Po przekroczeniu 183 dni, zleceniodawca pobiera zaliczki na podatek dochodowy zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1a ustawy o PIT. Po zakończonym roku podatkowym składa IFT-1R i PIT-11.
